11. gün. Bu aşamada çok tutulmamaya çalışsam da canım bir hayli sıkılmaya başladı. Forumda sadece kafası yara olan insanları araştırmaya başladım. Çünkü kimse beni oradan saç çıkacağına ikna edemiyordu.
11. günün akşamı bir AVM'de asansörde bir aile ile karşılaştım. Adam hayırlı olsun, kafandaki yarayı dert ediyor musun dedi? Hem de çok dedim. Hiç dert etme aynısı bende de olmuştu dedi. Bak şimdi hiç bir sıkıntı kalmadı dedi. Adamı resmen Allah çıkardı karşıma
O öyle diyince biraz rahatlamıştım.
Bu arada klinik ilgisini göstermeye devam ediyor ve her gün benden fotoğraf istiyor. İlgilenmeleri gerçekten güzel.
Ben moral bozmadan pozitif kalmaya devam ediyorum bu arada.
Kafamdaki yaraya odaklanmaktan donör bölgenin bir kere bile fotoğrafını çekmediğimi fark ettim. Bu arada donör 10. gününde sanki oradan hiç kök alınmamış gibi sapasağlam duruyor.