Arkadaşlar sıkıntınızı anlayabiliyorum.
Ben de nerede tanrıya, kitaba söven var işlerinin rast gittiğini görüyorum.
Fakat şu ayetleri unuttuk mu?
"İnkar edenlerin diyar diyar gezip refah içinde dolaşması sakın seni aldatmasın; az bir faydalanmadan sonra onların varacakları yer cehennemdir. O ne kötü duraktır!.." (3:196-197)
"Ve o Allah'tan gelen gerçekleri örtbas edenler, kendilerine zaman ve imkan vermemizi kendilerinin iyiliğinedir diye sanmasınlar. Onlara fırsat vermemiz, ancak günahlarını artırmaları içindir. Onları utanç verici bir azap beklemektedir." (3:178)
Biliyorum çok zor, acılara dayanmak mucize şu dünyada.
Ne söylesem ben de bilmiyorum. Bunca adaletsizliği, kokuşmuş dünyayı görünce ben de umutsuzluğa düşüyorum.
Bu devirde imanını güçlendirmeyenin işi biter.
Çünkü nefs ve şeytan her yerden saldırmakla birlikte düşünceleri de esir ediyor.
Hayat aslında bak yemin ediyorum çok çok güzel.
Ama biz yaşamayı bilmiyoruz. Her şey zengin olmak değil. Mutlu olmayı bilmiyoruz.
Kimine göre güzel görünmek mutluluk, ki bana göre öyle. Kimine göre eş, kimine göre çocukları, malı mülkü vb.
Önemli olan amacı bulmak. Ne için yaşıyoruz? Bunun için ne yapıyoruz?