Geçen sene bu zamanlar teyzemgiller bizim eve geldi.
Neyse konuşuyoruz öyle böyle.
Ortam kalabalık, tüm sülale gelmiş bizim eve.
Ben de taktiksel davranayım diye pek fazla görünmeyen köşede bir yere oturdum.
Maksadım kimsenin beni görmemesi, ışığın saçımın üzerine yansıma yapmaması.
Neyse konu aile ortamındaki bireylerden açılmasın mı?
Işte şu kız şöyle güzel, bu oğlan böyle güzel falan derken benim için tehlike çanları başladı.
Şimdi böyle bir konu açılınca herkes bilinçaltında birbirini değerlendirir. O ortamda kim varsa bu böyledir.
Saçlarım NW0 iken ne güzel övgü dolu sözcükler söylediklerinden bu konudan memnun olurdum. Ama dökülme gerçekleşince korkar oldum. O yüzden "Sen eskiden yakışıklıydın sendromu" diye bir konu açmıştım önceden.
Neyse,
"Aha dedim, ben bittim abi. Şimdi birisi beni gözetler, saçımdan bahseder ve tüm sülale üzerime gelir."
Derken teyzem bana uzun uzun baktı. Ben tabi rahatsız oluyorum. Ben de ona baktım. Bana sordu
"Saçlarına ne oldu senin?"
O anı aslında çok yaşadım. Fakat bu kadar kalabalık ortamda hiç olmamıştı. Cevabımı vermem 1 saniye sürdü ama sanki 1 yıl geçmiş gibi hissettim.
Çok şükür o anda akrabalar muhabbete dalmış, teyzemi duymamışlardı. Herkesin ilgi odağı ben olmak istemezdim o durumda.
Oooof of tekrar hatırladım şimdi. Ya Rabbi şu Şaban ayının hürmetine şu sıkıntıyı atlatayım artık...
Işte bu yüzden gözümü karartıp ömür boyu Proscar kullanma kararı aldım.
Zannediyorlar ki bu karar 1 saatte alındı.