Herkes bir parçasını bırakmış. Yaşım daha 19. Ne bir ilişkim oldu ne de bir kız ile yakınlaşmam. İstesem güzel bir ilişkim olurdu ama aklım hep geçmişte kalıyordu. O hayal ve kalp kırıklıkları. Bir süreden sonra her şeyi bıraktım. Duvar koydum o işlerle arama. O günden sonra saçlar beni terk etmeye başladı. Dökülmemiz Bruce ile benzer bu arada. Artık eskiye göre ne bir özgüvenim kaldı ne de bir girişkenliğim. Herkes gençliğini istediği gibi yaşayacakken ben yaşayamayacağım. En çok buna üzülüyorum. İleride saç ektirsem de bana bu yıllarımı geri veremeyecek. Çalınacak bir gençlik duruyor önümde. Kendimden daha kötü durumda olanlarda var. Biliyorum hayat hiç adil değil. Artık boş boş bakıyorum yüzlere. Hiçbir şeye ihtimal vermiyorum. Ne yapacağımı kestiremiyorum. Hiç olmadığım kadar yalnızım. Umarım bir çıkış yolu bulabilirim. Böyle yaşamak çok zor.
Beni tarif ettin aynı . Sana bütün like butonlarını basmak istiyorum .
Çok eksik hissediyorum kendimi . Bırak sevgiliyi hiç bişey saçımın dökülmesi kadar bana koymadı . Birşey değil kendimi yakışıklı da buluyorum çok ağır geliyor bana . Güzel bir anı yaşasam da çok fazla mutlu olsam da o anda sanki bir yerde saklıyorum kendimi tam sevk alamıyorum . Biliyorum böyle yaşamak zor , kafaya takmamak akışına bırakmak lazım . Bizi birde yıpratan toplumun sözleri davranışları en çok da ondan çekiniyoruz .
Sana tavsiyem bir uğraşın olsun . Ben vücut geliştirme yapmasam kafayı yerdim .
