Ben çok haltım
Daha hala bir şeyde değilim
Sözde ilk okul öğretmeni beni sanatçı yapacaktı. Sesim billur kıvamındaydı.
Müzik derslerinde, ders yerine ben dinletilirdim köydeki cılız ve çamurlu çocuklara. Bende de vardı, çamurun alası ve cılızlığım.
Olmaz dedi babam ve annem, sen okuyup doktor olacaksın. Olmaz dedi öğretmenim sen okuyup sanatçı olacaksın. Bu sese yazık edemezsin. Olmaz dedi dedem, sen okuyup öğretmen olacaksın. Olmaz dedi ağabeylerim, sen okuyup mimar olacaksın. Hepsi olmaz dedi. Ben ise olur dedim, olmamı istedikleri herşey. Diploma olarak veremedim isteklerini, fakat hepsinin gönlünü alabilecek kabiliyette büyüdüm. Olmaz dedi birisi hatırlayamadım. Sen icatçı olacaksın diye. Oldum oda oldum. Ne olmak istemezsem o oldum. Kendimce hiç bir şey olmamışım. Daha da hiç bir şey olmamak için elimden geleni yapacağım. İnsan bir şey olduğu zaman, kendini bir şey zanneder. En iyisi hiç bir şey olmayıp, varsa kuru bir ekmek ve bir bardak su eyvallahtır. Çok memnun etmeye çalıştım olmadılar. Ben de artık kendimle memnunum. İllaki bir şey olmam gerekiyorsa, ben memnun olmuşum. Çok şükür memnunum. Ne hastayım. Ne açım. Ne açıktayım. En güzel meslek nedir bana deseler. "MEMNUN olmaktır" derim.. her hale memnun olmaktır..